Vanuit de pastorie Vanuit de pastorie
Liefde overwint alles!
Zondag ging het over de liefde. ‘s Morgens zongen we dat liefde een alles overwinnend wapen is, het laatste woord dat vrede maakt, ons wil genezen. Want de relatie (met je partner, de familie, in een (geloofs)gemeenschap) kan verziekt zijn, soms zelfs verbroken. En wat is dan onze reactie? In Gods naam niet ‘helaas, zo zij het’ met een scheiding/scheuring tot gevolgd. Liefde kan daar veel in doen, een wereld van verschil maken : vergeving, verzoening, dat de ander weer om te zoenen is…. Voorbij het verleden / heden gaan. 
Het Evangelie is vol van hoop, maar niet goedkoop. Want er is toorn/verbittering/woede/wrok. Er zijn verkeerde woorden gezegd/verkeerde dingen gedaan. De gemeenschap is verbroken, de relatie lijkt onherstelbaar beschadigd. En dan wordt het spannend, zeker in de gemeente van Christus. Het Evangelie stelt : het kan weer goed komen! Verzoening is mogelijk! Want, tussen God en mens is het ook weer goed gekomen in Christus. Daar was ook een scheiding/breuk. Maar de liefde als alles overwinnend wapen heeft dit overwonnen. Verzoening is mogelijk! Tussen God en mens, én mens en mens. Van deze verzoening kunnen mensen ook gaan leven. Verbittering, wrok verdwijnt dan als sneeuw voor de zon. Opnieuw samen zijn, wordt weer mogelijk. Wonderen bestaan! Geloven wij nog in wonderen?!
Deze boodschap van liefde daagt ons uit om radicaal anders te leven. Dat heeft alles te maken met onze wortel (radix). Om niet vanuit onze werkelijkheid, maar vanuit Gods werkelijkheid te gaan leven. Geworteld in God, in de liefde. Dit heb ik beeldend duidelijk gemaakt met plaatjes en planten die zijn geënt. 
‘s Avonds dachten we met elkaar na over de liefde die het kwaad niet aan/toe rekent, geen kwaad (be)denkt. Er zijn twee verschillende vertalingen : “rekent het kwaad niet aan/toe” of “(be)denkt geen kwaad”? Dat is een groot verschil! Wat bedoelt Paulus?
“(Be)denkt geen kwaad” is ook al geweldig. Op geen enkele manier proberen de ander kwaad te doen. Maar Paulus lijkt verder te gaan : “Liefde rekent het kwaad niet aan/toe” Niet het kwaad dat ik de ander aan doe/zal doen. Maar het kwaad dat de ander mij al heeft aangedaan. Dat kwaad, door de ander mij aangedaan, rekent de liefde niet aan/toe. 
Maar dat kwaad is er al wel. Dat is een feit, gebeurd, gezien, ervaren. Het blijft gedaan, gaat niet weg. We zongen het vroeger misschien wel : “Al het heden wordt verleden, schoon het ons toegerekend blijft” God dank niet!!! De God van liefde wil ons leren in liefde te leven. Zo heeft God zich bekend gemaakt in de Zoon van zijn liefde, Jezus Christus. 
God komt terug op al het kwaad in het laatste oordeel. Maar het verzoenend lijden en sterven van Christus heeft al het kwaad ongedaan gemaakt. Wordt ons niet meer aan/toegerekend. Want alles is al volbracht! Er is al verzoening gerealiseerd. Door de verzoening in Christus gaan wij niet onder in het kwaad. Door verzoening kunnen wij leven in liefde. 
Het kwaad is er, zal er altijd zijn. Maar we nemen het niet op in onze rekening/berekening. Dat is geen onverschilligheid, niet soft. Maar zo is het werkelijk en dat is keihard werken. Dat vraagt lef, moed, liefde. Wij hebben lief! Niet uit onszelf, niet vanuit onze tenen, maar vanuit onze wortels, geworteld in Christus. Zoon van Gods liefde, die voor ons geleden heeft, gestorven is, tot verzoening van al onze zonden. Wraak, vergelding, oordeel laten we aan God. En danken God dat hij ons kwaad, en het kwaad van deze wereld, van ons wegneemt, zover het westen is van het oosten…onze zonden werpt in de diepte van de zee en daar een bordje bij plaatst ‘verboden te vissen’!

Ontvang een hartelijke groet vanuit de pastorie!
Floris den Oudsten v.d.m.
terug