Snertweer Snertweer
De afgelopen weken is het winterweer in Nederland. Hier was het vooral koud en kon men op een ijsbaan dichtbij al de eerste rondjes schaatsen. Elders in het land is het een witte wereld en geniet men van mooie besneeuwde landschappen. Persoonlijk vind ik het jammer dat de Westlandse winter dikwijls zonder een dik pak sneeuw is. Ik ben het meteen met iedereen eens die zegt dat sneeuw absoluut niet praktisch is. Het gevaar van uitglijden en ongelukken is immers groot. Maar toch, ik geniet van de betovering die sneeuw voor mij heeft.
Winter en kou is ook snertweer. En dan bedoel ik niet in figuurlijke maar in letterlijke zin. De kou doet menig mens verlangen naar een lekkere kop stevige erwtensoep. Zo ook bij ons thuis.
Dus moest ik maar eens aan de slag. Lekker in de weer met een grote pan en allerlei verse ingrediënten. Heerlijk! Diegene die ook wel eens deze soep maakt, zal kunnen beamen dat het even duurt voordat de soep zijn uiteindelijke substantie krijgt. In mijn geval duurt het vaak een dikke 2 uur. Echt een kwestie van geduld.

Waarom nu zo’n lang verhaal over soep, zult u wellicht denken. Deze rubriek is toch niet afgegleden tot het niveau van een kookrubriek? Naast dat ik koken erg leuk vind, gaf het me ook een inzicht en daarmee inspiratie voor dit stukje.
Het deed me denken aan hoe een geloofsgemeenschap werkt. Sta me toe u even mee te nemen in deze vergelijking. Er zitten voor mij namelijk wel wat paralellen in.
Wij zijn als individu allemaal uniek. Net als bij het bereiden van soep, heeft elk ingrediënt een eigen structuur en smaak. Zo vormen we in de kerk een geloofsgemeenschap. Soms duurt het even voordat er samenhang is en het als het ware een lekkere soep wordt. We moeten daarvoor, net als echte ingrediënten, onszelf onderdompelen in de gemeenschap. Het vuurtje moet aangezet worden om zo nader tot elkaar te kunnen komen. We mogen allemaal onze eigen geur en smaak afgeven in het geheel. De ‘soep’ van de één is anders dan die van de ander. Elke geloofsgemeenschap is op uiterlijke kenmerken, te herkennen. Maar zodra je een kijkje binnen neemt, merk je dat er verschil in zit. Het bestaat simpelweg uit andere ingrediënten. In de ene zit bijvoorbeeld meer ‘vlees’, terwijl er in de ander misschien meer ‘wortel’ zit. Beide hebben daardoor een eigen en unieke smaak. Je zult waarschijnlijk het meeste houden van je eigen brouwsel. Zo is het, voor mij, ook met verschillende geloofsgemeenschappen. Voor de buitenwereld zien de kerken met hun leden er misschien allemaal hetzelfde uit. De verscheidenheid aan leden van die gemeenschappen bepalen echter uiteindelijk de ‘smaak’.  Hoe dan ook moet alles opgebouwd worden tot één geheel. Ik heb sterk het gevoel dat binnen onze geloofsgemeenschap hier veel aandacht voor is. Noem het de liefde die elk gerecht écht smakelijk maakt.
Ik durf te stellen dat onze Heer, als een ware chef-kok ons wil gebruiken om een uitgebalanceerd gerecht te zijn. Klaar om gepresenteerd te worden aan wie er maar van proeven wil.
Een goede week gewenst. | Sander Boeringa
 
terug