Uit het hart gegrepen Uit het hart gegrepen
Vernieuwing
Het moment waarvan we allemaal wisten dat een keer zou komen, is aangebroken. Het gebouw aan de Prinsenlaan waaraan velen goede herinneringen koesteren, een gebouw dat vele vrijwillige en verplichte bezoekers kende, een gebouw dat Maasdijk in de jaren 60 nodig had, het wordt ontmanteld.

Het houdt de dorpelingen bezig. Vandaag aanschouwde ik dit alles en er liep iemand langs van mijn leeftijd. Ze mompelde: “Tja, jeugdsentiment”... Ik had gehoopt dat deze pijnlijke fase maar één weekje zou duren. Echter, er is meer tijd nodig. En nu ik snap ook waarom: er is geen sprake van ‘even snel slopen’, maar van zorgvuldigheid: vaklieden gaan met hun grove machines gecontroleerd te werk om grondstoffen te behouden.

De materialen worden netjes gesorteerd om opnieuw gebruikt te kunnen worden. Nadat deze materialen afgevoerd zijn, zal er gestart worden met de bouw van nieuwe woningen. De woningen waren in mum van tijd verkocht, er is duidelijk behoefte aan woonruimte. Het troost me dat de grond nuttig wordt ingezet en materialen een 2e bestemming krijgen.
Door nieuwe woningen breidt ons dorp uit, voor Maasdijkers én voor mensen die van buiten Maasdijk komen. Het is aan ons om hen welkom te heten in het dorp en in onze Dorpskerk. We mogen hen welkom heten op gespreksgroepen en alle activiteiten die voor jong tot oud georganiseerd worden. Veel mensen hebben de vernieuwde Dorpskerk gelukkig al gevonden. Leden, niet-leden, voorgangers, koren en musici hebben de ruimte ervaren en van de uitgebreide faciliteiten gebruik gemaakt. De Dorpskerk in Maasdijk staat als een huis en past bij onze huidige behoeftes. Hopelijk weet de dame die jeugdsentiment koesterde ons ook weer te vinden.

Wilco Vahrmeijer
terug