kerk-vakantie-verhalen kerk-vakantie-verhalen
Op vakantie vind ik het waardevol om naar een kerkdienst te gaan. Op de eerste plaats is het een moment van eerbied, aanbidding en een vorm van rust die ik elders niet vind. Daarnaast is het ook mijn nieuwsgierigheid. Hoe zijn de kerkdiensten georganiseerd? Wat is de populatie aan kerkgangers? Hoe wordt de kerkdienst ingevuld? Ervaar ik gastvrijheid? Vallen me dingen op die ook voor Dorpskerk Maasdijk geschikt zouden kunnen zijn?

De grootste uitdaging bij het bezoeken van een kerkdienst elders is om te achterhalen waar de kerkdienst is. In regio’s zoals Friesland, de Achterhoek en Brabant is het vanwege het aantal kerkgangers niet meer vanzelfsprekend dat er zondagochtend een dienst is in het PKN-kerkgebouw op het desbetreffende dorp. Veel dorpen werken noodgedwongen samen, waarbij de zondagmorgendienst per toerbeurt in een ander dorp plaatsvindt. Tot nu toe is het me altijd gelukt om op tijd bij de juiste kerk uit te komen.

Een aantal keren heeft de kerkdienst me positief verrast. Zo was ik getuige van een doop aan de oever van een riviertje in het Zwarte Woud. In Trier bleek de “Evangelische Kirchengemeinde”, vergelijkbaar met PKN-gemeenten, samen te komen in een Basilica dat zijn oorsprong vindt in het jaar 310. Onlangs maakte ik in Brabant kennis met een voorganger die met een buikspreekpop een prachtig kindermoment hield voor jong en oud. Tot slot een voorbeeld uit Rockanje: de voorganger sprak vol lof over Rockanje’s jongerenweekend Proto uit mijn GJV-tijd, dat deed me goed.

De zomervakantie is aanstaande. Ik wil je inspireren om ook uit te zoeken waar de gemeente van Christus samenkomt en op zondagmorgen aldaar naar de kerk te gaan. En, al mocht je in de kerkdienst totaal geen aansluiting ervaren: je hebt wel tijd vrijgemaakt om Gods naam groter te maken, en dat is altijd goed. Ik ben benieuwd naar jouw kerk-vakantie-verhalen.
Wilco Vahrmeijer
 
terug