|
Uit het hart: Van "aan" naar "uit"
Uit het hart: Van "aan" naar "uit"
De zon schijnt op mijn gezicht en ik geniet van een lekker theetje. Zo… ik zit! De laatste weken voor de vakantie zijn vaak wat drukker, misschien herken je dat wel. De laatste dingen op het werk moeten nog afgerond worden, de kinderen sluiten het schooljaar en sportseizoen af, er zijn nog verjaardagen of jubilea te vieren en als je een vakantie hebt gepland, komt daar vaak ook nog van alles bij kijken. En alsof dat nog niet genoeg is, hebben we vaak ook nog onze ‘eigen gemaakte regeltjes’ voordat we ‘mogen’ vertrekken (ik ken ze ook): het huis moet schoner zijn dan ooit, de wasmand leeg – écht leeg, zelfs die laatste onderbroek moet nog even gewassen – en ook de koelkast krijgt nog even een grote schoonmaakbeurt. Inmiddels probeer ik in deze weken bewust wat ‘lucht’ te creëren - voldoende pauzes in te lassen en slaap te pakken - zodat ik het overzicht houd én gezellig blijf. Want eerlijk is eerlijk: als ik het druk heb of haastig ben en iets loopt niet zoals gepland, dan vind ik het een stuk moeilijker om liefdevol te blijven reageren. Mijn omgeving merkt dat dan ook. Dus probeer ik tegenwoordig zo min mogelijk haast te hebben. En dat lukt… meestal. Toch heb ik de afgelopen weken iets gemist. Of eigenlijk Iemand gemist. God voelde ver weg. Als ik er nu op terugkijk is dat eigenlijk niet zo vreemd. Ondanks mijn pogingen om het niet te druk te hebben, had ik meer dan genoeg aan mijn hoofd. Ik had, zonder dat ik het echt doorhad, te weinig ruimte gemaakt voor échte rust. Voor tijd met Hem. Geen momenten genomen om Bijbel te lezen, muziek te luisteren of stil te zijn. Eigenlijk had ik het – pijnlijk genoeg – te druk voor God… En is dat niet precies wat Jezus probeert duidelijk te maken, wanneer Hij tegen Martha zegt dat Maria het beste deel heeft gekozen? In deze tijd is het misschien wel moeilijker dan ooit om te zijn als Maria. Gewoon te zitten aan Zijn voeten. Tijd te maken voor Hem. We worden overspoeld door informatie, onze agenda’s puilen uit en de to-do lijstjes lijken eindeloos. We rennen van afspraak naar afspraak, proberen te voldoen aan de verwachtingen van anderen én die van onszelf. We zijn verleerd om even niets te doen. Zelfs in de wachtkamer van de tandarts grijpen we direct naar onze telefoon. Altijd ‘aan’. Maar ‘uit’ voor Hem. We verlangen naar Zijn stem, naar Zijn rust en vrede. Maar nemen er geen tijd voor. En toch… juist in die rust wil Hij ons ontmoeten. Ons iets vertellen. Ons Zijn liefde tonen. Het blijft, ook voor mij, een uitdaging om telkens weer te kiezen voor dat ‘beste deel’. Maar het is een uitdaging, een keuze die ik wíl blijven maken. Om regelmatig bewust van ‘aan’ naar ‘uit’ te schakelen – en zo ‘aan’ te gaan voor Hem. Doe je mee? Warme groet, | Rianne van Duijn - Noordam | ||
| terug | ||
