Kerst en vrede Kerst en vrede
In 1980 schreef ik onderstaand gedichtje, toen de oorlog tussen Iran en Irak was uitgebroken. We spreken over 44 jaar geleden.
Helaas is de tekst actueler dan ooit.

En als het dan weer Kerstfeest is...
We willen wel, maar niemand weet
hoe het nou precies zou moeten.
Een kleine kunst moest het toch zijn
de vrede te begroeten…
Maar ja, met wat `k gekregen heb
ben ik nog niet tevreden.
Als ik nou ook nog dat eens had
was al het leed geleden.

En… als het dan weer Kerstfeest is,
hier en in alle landen,
dan hoor je overal `t bevel:
‘De wapens uit de handen!’
Maar voor hoelang, een week misschien?
Is dat wel uit te hou`en?...

Nèt tijd genoeg om aan het begin 
van vrede te gaan bouwen!

De wapenstilstand duurde kort,
het gevecht is weer begonnen.
Ach, volgend jaar is het wéér Kerst,
dan hebben we gewonnen!
Maar Jezus ligt nog in de stal
en wacht tot alle mensen
Hem gaan aanvaarden voor altijd…
en echt de vrede wensen!

Laten we hierin maar blijven geloven, dat de liefde van God, waarvan Jezus ons verteld heeft, door ons mag worden doorgegeven. 


Met van harte de beste wensen gewenst voor u allemaal voor het nieuwe jaar 2025.

Ria van Buuren- Van den Berg
terug